Duymaktan en çok nefret ettiğim cümle.
Kalabalık bir ortamda bir kızla tanışırsınız. Güzeldir. Muhabbete başlarsınız. Bir bakıyorsunuz kız da çok güzel tepkiler veriyor çok iyi anlaşıyorsunuz. Zaten kızdan da etkilenmişsinizdir daha önceden. Galiba o da benden hoşlandı diye düşünürsünüz. Çünkü size bakarken gülüyor , göz kırpıyor falan filan. Konu ise yavaştan aşk meşk davalarına gelir. Konuşmaları çok içtendir samimidir ve kaba tabirle bu kız iş atıyor ve tamamdır artık diye düşünürsünüz. Tam o sıra kafanızda hayaller kurarsınız. Onunla kırlarda el ele koştuğunuz ve yorulup bir ağaç altında oturup dinlendiğiniz sahnede birden irkildiğinizi hissedersiniz. Acaba duyduğum doğru muydu diyorsunuz içinizden.. Hayır hayır doğru olamaz. Yoksa yine mi? Bu lafı kaçıncı kez duyduğunuzu düşünürsünüz. Çok fazlaydı.. Sayamazdınız. Sonra hayal aleminden dönersiniz ve '' pardon ne demiştin '' diye sorarsınız hanım kızımıza. Ve bu hanım kızımız da o lanet olası cümleyi tekrarlar ;
yakışıklı değilsin ama sempatiksin ehehehhe.. Sonunda gülme efektiyle birlikte...
O anda bütün hayaller suya düşer. İçinizden türlü türlü küfürler edersiniz ama kıza sadece '' hımm sağol yaa '' demekle yetinirsiniz. Muhabbet tıkanır ve birden nefret etmeye başlarsınız o kızdan. Lanet olsundur. Gene olmamıştır. Bu da mı gol değildir. En sonunda da kendi cep telefonunuzu çaldırıp biriyle konuşuyormuş gibi yapıp '' ne babam mı ? '' tepkisi verilerek ortamdan sonsuza dek uzaklaşılır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder