Teoman - Oğul
kurumuş kuyunun suyu
inciri sütü çoktan çekilmiş
bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi
ayrık otları, dikenler bürümüş
bardaktaki su, denizde kum
kadar umarsızdım,
bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi
ayrık otları dikenler bürüdü
anne, ben geldim
dizlerin duruyor mu başımı koyacak?
anne ben geldim
ben, oğlun, hayırsızın.
Teoman - Mektup
telefonda konuşmam bilirsin, mektuplarıysa ertelerim hep,
belki de yazım çirkin diye.
çok düşündüm, çok kurdum, karar verdim hep vazgeçtim,
ama sana yazabildim nihayet.
aslında söz vermiştim, duygularımı kilitlemiştim,
ta ki sen açana dek.
korkma sevgi dilenmeyeceğim, ama tanırsın beni işte,
bitiririm her şeyi bir dikişte.
n'apim?
aşk bu, savaş bu binlerce yıldır sürüp giden...
aşk bu, savaş bu, kadın ve erkek arasında
artık saymıyorum yılları, bana değip geçen hayatları,
zaten pek de sevmem insanları.
ama kimi dostlar var sevdiğim, sokak köpekleri beslediğim,
bazı güzel anılar biriktirdiğim.
tutku garip bir şey ve çok vahşi ve çok hırslıydım zaten ben de
o yüzden de yağmaladım seni...
kolay değildir bilirim, bir aşki bir kalbe koymak,
hele bir başkasini severken sen.
teşekkürler, bir zamanlar beni çok sevdiğin için.
bu mektup da olmadi, kelimeler toparlanmadı,
işte şimdi çöpe gidiyor.
yine de mektubuma son verirken
seni her zaman çok seven
ben.
Teoman - Dedi Annem
yaralı dizlerim koşamam ki
kapalı yollarımda bakamam ki
unutkan nehrimin
yolumu sormadan bulamam ki
karlı dağlarında doğamam ki saklı kentimin
çok üzülme çok susma çok darılma çok ağlama
çok da kitap okuma dedi annem
çok terleme çok yorulma kitaplarında boğulma
yalnızlığına çok da alışma
güneşim olmadan göremem ki
ay tutulurken uyuyamam ki
karanlık olsa da
benmerkezi sevemem ki
sevmeden de yaşayamam ki
yanlış olsa da
çok üzülme çok susma çok darılma çok ağlama
çok da kitap okuma dedi annem
çok terleme çok yorulma kitaplarında boğulma
yalnızlığına çok da alışma
24 Kasım 2008 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder